Książka składa się z dwóch części: teoretycznej i empirycznej. Osią tematyczną części teoretycznej jest pojęcie współpracy międzyludzkiej w zespołach. Zostało ono ukazane na tle zagadnienia kultury szkoły jako organizacji uczącej się. W rozdziale pierwszym omawiam wybrane koncepcje kultury w ujęciu socjologicznym, antropologicznym, pedagogicznym. Charakteryzuję różne aspekty kultury organizacyjnej wraz z wybranymi klasyfikacjami i cechami opisującymi jej wymiary. Autor przedstawia zarys problematyki współpracy międzyludzkiej w perspektywie kulturowej i społecznej. Rozdział drugi zawiera analizę pojęcia współpracy zespołowej w odniesieniu do środowiska szkolnego oraz pracy zawodowej nauczycieli. Główne wątki analizy dotyczą ukazania współpracy jako zjawiska towarzyszącego codzienności szkolnej. Odnosi się również do kwestii organizacyjno-prawnych funkcjonowania zespołów nauczycielskich w praktyce szkolnej. Prezentuje opis wybranych wyników dotychczasowych badań pedagogicznych w tym obszarze. Rozdział trzeci jest poświęcony zagadnieniu uczenia się we współpracy. Autor ukazuje związek współpracy i uczenia się w pracy zespołowej oraz interpretację zjawiska „wspólnoty uczących się praktyków” jako kategorii charakteryzującej proces oddolnego doskonalenia zawodowego nauczycieli. Prezentuje wybrane przykłady form i metod uczenia się w zespołach, które potencjalnie zwiększają szanse na rozwój kompetencji nauczycielskich. Wskazuje także na czynniki, które mogą warunkować przebieg i jakość wzajemnego uczenia się, w tym zasady awansu zawodowego nauczycieli.