SOWA OPAC : Katalog Miejskiej Biblioteki Publicznej w Choszcznie

131975

Książka

W koszyku

oceń

Przesilenie / Katarzyna Berenika Miszczuk. - Warszawa : W.A.B. - Grupa Wydawnicza Foksal, 2018. - 462, [2] strony ; 21 cm.

(Kwiat paproci / Katarzyna Berenika Miszczuk ; t. 4)

Autor

Miszczuk Katarzyna Berenika (1988- ) Autor Miszczuk Katarzyna Berenika (1988- ). Kwiat paproci

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Historia alternatywna Mitologia słowiańska Obyczaje i zwyczaje

Gatunek

Powieść Fantastyka Romans

Finał uwielbianego cyklu „Kwiat paproci” Katarzyny Bereniki Miszczuk – „Przesilenie” to już ostatnia część opowieści o Gosławie i Mieszku, w której jest jeszcze więcej słowiańskiej magii i niespodziewanych wydarzeń. „Przesilenie” to również odpowiedzi na pytania, które nurtują czytelników cyklu „Kwiat paproci” od kiedy pojawiła się „Szeptucha”! Fani barwnych przygód Gosławy Brzózki mogą odetchnąć z ulgą, bowiem Katarzyna Berenika Miszczuk przygotowała dla nich kolejną dawkę „Kwiatu paproci”, w której znajduje się wszystko to, co uwielbiają: ulubieni, nietuzinkowi bohaterowie, solidna garść słowiańszczyzny, zakręcona fabuła, płomienny romans i odpowiedzi na pytania, które nie dają spokoju czytelnikom bacznie śledzącym losy młodej szeptuchy. „Przesilenie” to już finalna część niezwykle popularnego i oryginalnego cyklu „Kwiat paproci” – Katarzyna Berenika Miszczuk przygotowała opowieść, która zwala z nóg i nie pozwala wrócić do rzeczywistości, dopóki nie padnie ostatnie słowo powieści. Jakie będzie zakończenie historii Gosławy i Mieszka opisane w „Przesileniu”? [Źródło opisu: merlin.pl]

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia dla Dorosłych

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. polska (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Stanowi t. 4 cyklu "Kwiat paproci". T. 1 pt.: Szeptucha, t. 2 pt.: Noc Kupały, t. 3 pt.: Żerca.

Recenzje:

I tak oto kończy się moja przygoda z "Kwiatem Paproci". Pierwsza seria książek, którą czytałam, która (wreszcie!) czerpie garściami z mitologii słowiańskiej. Mitologii, która słabo znana jest nie tylko w szerokim świecie, ale i w Polsce i na wschodzie, gdzie przecież kwitła na długo zanim na te tereny dotarli misjonarze z chrześcjańskimi krzyżami.
Pierwszy tom zupełenie nie zapowiadał mi tego, co przyniesie zakończenie serii. (...) Stawiał bowiem przede wszystkim na żart (którym autorka fenomenalnie operuje i w "Przesileniu") i zapoznanie czytelników z wykreowanym światem. Teraz jednak Gosława staje przed szalenie trudnymi wyborami, które wpłyną nie tylko na nią, ale i na jej rodzinę, a zwłaszcza na małą kruszynę rosnącą jej właśnie pod sercem.
Nie chcę spoilować, więc nie mogę napisać za dużo, ale niech będzie mi wolno tylko dodać, że tom ten trzyma w napięciu choćby ze względu na to, że w końcu poznajemy ojca Gosi, dowiadujemy się kim będzie - a raczej już jest - jej dziecko, zaznajamiamy się z mroczną przeszłością Mieszka, Jaga otwiera się bardziej przed swoją uczennicą, a ilośc bogów przewijających się przez strony powieści jest absolutnie rekordowa. Co więcej, ci którzy mieli być dobrymi okazują się mieć niecne zamiary, a ci źli...No cóż, powiedzmy, że dola tak łatwo zmienić się nie da i ci najpotężniejsi doskonale wiedzą, co i jak musi się skończyć.
"Przesilenie" trzymało mnie w napięciu praktycznie przez cały czas. Głównym świętem opisywanym w książce są Dziady, a zatem udało mi się przeczytać ją w idealnym momencie w roku. Autorka bawi się schematami typowymi dla fantastyku z ramienia YA. Wkłada w usta bohaterki wiele przemyśleń, które mogą pojawić się u czytelnika, jak choćby "no nie, znowu? ile można!", "no mógłby już powiedzieć o co chodzi" i tak dalej. To sprawia, że całośc - mimo sporej dawki emocjonalnej - nabiera lekkości i przez opowieść dosłownie się płynie.
Kompletnie ubolewałam w tym tomie nad Swarożycem, który - choć niebezpieczny, a miejscami najzwyczajniej podły - jest chyba aktualnie moim ulubionym książkowym czarnym charakterem i mam spore obawy, że gdybym była na miejscu Gosi, jak nic straciłabym dla niego głowę!
Oczywiście, nie jest tak, że jest to książka bez wad. Miałam spore zastrzeżenia co do rozwlekania niektórych wątków przy jednoczesnym maksymalnym ukróceniu innych. I tak, istotne rozmowy Gosi z jej matką, jak i ojcem opierają się w sumie na kilku wzmiankach typu - "Byłam. Pogadałam. Pojechałam". O ile w przypadku jej ojca jest to o tyle zrozumiałe, że wynik rozmowy stanowi dla czytelnika pewną niespodziankę i zwrot akcji, to jednak w przypadku rozmowy z matką można poczuć pewien niedosyt.
Poza tym jednak nie mam większych uwag. Fakt faktem czasem widać błędy w korekcie, ale nie rażą one w oczy aż tak bardzo, żeby odbierało to przyjemność lektury.
Polecam, szczególnie na ten jesienny okres w roku ;)