Paulina Czwordon w książce Empatia i obserwacja. O poezji Jerzego Ficowskiego przybliża czytelnikowi osobowość poetycką tego twórcy. Jego poezja zyskała w ostatnim dziesięcioleciu na znaczeniu podlegając przewartościowaniom dwojakiego rodzaju. Po pierwsze autor Cyganów na polskich drogach krytyk miłujący pierwszy monografista poszukiwacz i edytor pism Brunona Schulza tłumacz wierszy Federica Garcii Lorki Papuszy i poematu Icchaka Kacenelsona a także twórca literatury dziecięcej zaczął być postrzegany przede wszystkim jako poeta. Po drugie oryginalny dorobek poetycki Ficowskiego coraz częściej odbierany jest jako ważny składnik obrazu polskiej poezji doby późnej nowoczesności. Pożądającą rzeczywistości poezję Jerzego Ficowskiego najlepiej definiują kategorie empatii i obserwacji. Empatią w jego poezji byłaby zatem ta umiejętność jej instancji nadawczych która umożliwia wczucie się w położenie i stan innego człowieka. Obserwacja będąca systematycznym planowym celowym i selektywnym spostrzeganiem przedmiotów i zjawisk stanowi nie tylko o zewnętrzności ale i o dystansie podmiotu. Tytułowe kategorie wspólnie wywierają wpływ na składniki poetyckiej metody Ficowskiego przy czym wzajemnie rewidują one swe immanentne własności. W kształtowaniu wrażliwości emocyjnej sensualnej i ontologicznej empatia nadaje jej niespotykanej głębi podczas gdy obserwacja uniemożliwia osunięcie się jej w czułostkowość. [źrtódło opisu i okładki: http://dedalus.pl/Empatia-i-obserwacja-O-poezji-Jerzego-Ficowskiego-Paulina-Czwordon ]